یک بار پروفسور KS Shin (سرپرست دکترای من در SNU) تمام خصوصیات مربوط به پارامترهای ریزساختار را به صورت کمی بیان کرد. بنابراین فرمولاسیون نرخ خوردگی بر اساس پارامترهای ریزساختار (اندازه دانه، بافت، فاز دوم…) یکی از دستاوردهای مهم من در دوره دکتری بود. سپس پس از دکترا، یک پروژه ماجراجویانه را برای یافتن فرمولی مرتبط با زیست سازگاری (زنده‌پذیری سلول و…) با ریزساختار تعریف کردم. آقای مجتبی فاتحی دانشجوی مستعد دانشگاه تهران بود که در این پروژه شگفت انگیز موفق شد. من تقریباً مطمئن هستم که این ایده نقطه شروعی برای درک و توسعه مواد با کارایی بالا مانند مواد زیست تخریب پذیر است.
نویسنده: احمد بهمنی
